We hebben het hier al eerder gehad over het Paalman Cuypers Ensemble waaruit al bleek dat Marcel Cuypers een bijzonder musicus is. Afkomstig uit Limburg, maar inmiddels al het grootste deel van zijn leven import-Hagenees. Niet dat dit er voor de avontuurlijkheid van zijn muziek veel toe doet overigens. Zijn eerste soloplaat, Dood, is al een paar jaar oud. Het album begint met een strakke moderne versie van Der Erlkönig waar ik behoorlijk aan moest wennen, vooral omdat ik zelf nogal gehecht ben aan de versie van Hans Hotter. Toch is ook deze versie wel degelijk met respect voor de tekst gemaakt, en na een paar keer luisteren ben ik hem steeds meer gan waarderen. De zang van Cuypers is iets minder sterk dan die van Wilma Paalman, die hier overigens ook een nummer zingt, maar hij doet het zeker niet slecht, en de arrangementen maken zeer veel goed.

De muziek van Cuypers is niet zo makkelijk te omschrijven, want hij put uit vele tradities. Oosteuropese klanken, klezmerflarden, jazz, funk, avantgarde, alles wordt ingezet om een echt Cuypersgeluid te creëren. Cuypers zelf speelt klarinetten, piano en accordeon en tekent voor de meeste composities en alle arrangementen. Het thema, de dood, betekent niet dat het treurigheid alom is op deze cd, al is alles doordrenkt van een zekere melancholie.

Cuypers is al op vele fronten langer actief, onder meer met het gezelschap Snake Charming and the Western World. De cd Coupe Mondial bevat een aanstekelijke mix van jazz, rock en verschillende soorten wereldmuziek. Ook hier dus muziek waar geen echt stempeltje op past. Cuypers zoekt, net als Paalman, het avontuur en gooit daarbij alles in zijn mixer wat hem bevalt, met een altijd verrassend resultaat. Ook hier dus iemand waarvan je de muzikale avonturenreis graag blijft volgen.